Aborcja w Hiszpanii, aktualne przepisy prawne.

Obecne ustawodawstwo dotyczące aborcji w Hiszpanii

Aktualnie dobrowolne przerwanie ciąży w Hiszpanii jest legalne, a reguluje je Rozdział II Ustawy Organicznej 2/2010 o zdrowiu seksualnym i reprodukcyjnym oraz o dobrowolnym przerwaniu ciąży. Ustawa ta legalizuje dobrowolne przerwanie ciąży w pierwszych jej 14 tygodniach. Uchwalono ją 3 marca 2010 roku, a weszła w życie 5 lipca 2010 roku. W czerwcu 2010 roku, do Trybunału Konstytucyjnego wpłynęło odwołanie złożone przez Partię Ludową (hiszp. Partido Popular), dotyczące wielu przepisów Ustawy, jednak nadal nie zostało ono rozpatrzone. Kolejnym działaniem tej partii przeciwko aborcji było umieszczenie w swoim programie wyborczym w 2011 roku modyfikacji ustawy o aborcji. Jednak pomimo wielu protestów Partii Ludowej, kościoła oraz grup antyaborcyjnych, aborcja w Hiszpanii nadal jest legalna, jeśli:

- niezależnie od przyczyny, jest wykonywana przez lekarza specjalistę w publicznych lub prywatnych ośrodkach zdrowia (hiszp. clínicas IVE = Interrupción Voluntaria del Embarazo) w pierwszych 14 tygodniach ciąży;

- jest wykonywana nawet w 22 tygodniu ciąży w przypadkach, gdy istnieje ryzyko zagrożenia zdrowia matki lub wykryto deformacje płodu;

- jest wykonywana u osób niepełnoletnich wyłącznie za wyraźną oraz pisemną zgodą ich rodziców lub opiekunów prawnych (do 2015 roku taka zgoda nie była konieczna).

Aborcja u cudzoziemek

W przypadku kobiet nie posiadających hiszpańskiego obywatelstwa lub nielegalnie przebywających w Hiszpanii, mogą one dokonać dobrowolnej aborcji jedynie w prywatnych klinikach uprawnionych do wykonania tego zabiegu, tak więc będą musiały za niego zapłacić. Zabieg jest bezpłatny lub dofinansowywany jedynie w przypadku zagrożenia życia matki lub dziecka poczętego w wyniku gwałtu. Zabieg „na życzenie” można wykonać do 14 tygodnia ciąży, a jego ceny zależą od tygodnia ciąży oraz zastosowanej metody:

- aborcja przy użyciu środka farmakologicznego (do 7 tygodnia ciąży): 300€-350€

- aborcja chirurgiczna:

a) do 12 tygodnia ciąży ze znieczuleniem miejscowym: 350€

b) do 12 tygodnia ciąży ze znieczuleniem ogólnym: 500€

c) do 14 tygodnia ciąży ze znieczuleniem ogólnym: 550€

Skala aborcji w Hiszpanii

Analizując dane dotyczące liczby ośrodków uprawnionych do dobrowolnego przerwania ciąży w Hiszpanii oraz liczby wykonywanych zabiegów aborcji w latach 1986-2014, można stwierdzić, że wraz ze zwiększającą się liczbą klinik wzrasta również liczba zabiegów. Dla przykładu: w roku 1998 odnotowano 117 ośrodków i ponad 53 tys. wykonanych zabiegów, zaś w roku 2008 -137 klinik i odpowiednio ponad 115 tys. wykonanych zabiegów. Warto zwrócić uwagę, że liczba aborcji w Hiszpanii od roku 2009 zaczęła spadać, a na rok 2014 wyniosła ponad 94 tys. wykonanych zabiegów. Według opinii Trinidad Jiménez, ówczesnej Minister Zdrowia i Polityki Socjalnej, spadek ten miał związek z liberalizacją sprzedaży tabletki „dzień po”, która od końca września 2009 roku w aptekach jest dostępna bez recepty.

Źródło:

https://es.m.wikipedia.org/wiki/Aborto_en_Espa%C3%B1a

http://para-abortar.es/aborto/ley-actual-del-aborto-espana/

Autor: Justyna Wośko

Aborcja w Hiszpanii

Aborcja w Hiszpanii

Pewnie wielu naszych czytelników zastanawiało się jak wygląda kwestia aborcji w Hiszpanii. I czy jest podobna do rozwiązań zastosowanych w Polsce. 

Hiszpańskie ustawodawstwo a kwestia aborcji

W Hiszpanii dobrowolne przerwanie ciąży nie zawsze było praktyką regulowaną. Dopiero po wejściu w życie kodeksów karnych, zaczęto ją traktować jako czynność podlegającą karze. Hiszpański Kodeks Karny z 1822 roku, w art. 639 oraz art. 640 ustanowił kary pozbawienia wolności, które osiągały nawet 14 lat więzienia dla lekarzy pomagającym w usunięciu ciąży oraz do 8 lat kary pozbawienia wolności dla ciężarnych, które zdecydowały się na aborcję.

Czasy Drugiej Republiki Hiszpańskiej (1931-1939)

Warto też wspomnieć o ustawie wprowadzonej w Katalonii w okresie Drugiej Republiki Hiszpańskiej, gdzie dnia 25 grudnia 1936 roku legalizuje się aborcję „na życzenie” w pierwszych 12 tygodniach trwania ciąży. Dekret został podpisany przez Josepa Terradellasa i opublikowany 9 stycznia 1937 roku. Natomiast na pozostałym obszarze Hiszpanii, w czasie Hiszpańskiej Wojny Domowej za czasów rządu, na czele którego stał socjalista Francisco Largo Caballero, również zalegalizowano aborcję, jednak okres jej legalizacji nie potrwał zbyt długo, gdyż została zniesiona przez zwolenników Franco. Okres kiedy aborcja była zakazana trwał do 5 lipca 1985 roku, kiedy to uchwalono Ustawę Organiczną 9/1985 legalizującą aborcję wyłącznie w trzech przypadkach:

-zagrożenia zdrowia fizycznego i psychicznego kobiety ciężarnej (podłoże lecznicze)

-gwałtu (podłoże kryminologiczne)

-deformacji fizycznych bądź chorób psychicznych płodu (podłoże eugeniczne)

Czyli w zasadzie odpowiadało to aktualnym rozwiązaniom prawnym w Polsce.

Ponadto, zgodnie z tą ustawą ciężarna mogła zdecydować się na aborcję wyłącznie w publicznych lub prywatnych ośrodkach zdrowia, w pierwszych 12 tygodniach ciąży, jeżeli padła ofiarą gwałtu, w pierwszych jej 22 tygodniach, gdy płodowi zagrażały deformacje eugeniczne lub każdym momencie jej trwania, jeśli płód zagrażał zdrowiu matki. W celu weryfikacji zgodności decyzji o aborcji z normami określonymi we wspomnianej ustawie, konieczne było przedstawienie odpowiedniego zaświadczenia lekarskiego (w przypadku zagrożenia o podłożu leczniczym oraz eugenicznym) lub właściwego raportu policyjnego (w przypadkach gwałtu). We wszystkich omówionych przypadkach aborcja nie była karana, jeśli została wykonana:

- za wyraźną zgodą kobiety;

- przez lekarza lub pod jego nadzorem;

- w publicznym bądź prywatnym ośrodku zdrowia, posiadającym uprawnienia do wykonywania tego typu zabiegów.

W innych przypadkach, nieprzewidzianych przez prawo, kodeksy nakładały kary zarówno na kobiety usuwające ciążę, jak i na lekarzy wykonujących zabiegi aborcji.

Obecne ustawodawstwo dotyczące aborcji w Hiszpanii - o tym przeczytacie już we wtorek 18 października!

--

Justyna Wośko