"Człowiek nadziei" Wajdy atrakcją w Murcji!

W czwartek 5 czerwca, z okazji 25 rocznicy przemian demokratycznych w Polsce, w Filmotece w Murcji odbędzie się pokaz filmu Andrzeja Wajdy "Człowiek nadziei". Wstęp wolny, g. 20:00. Film będzie wyświetlony w j. polskim, z hiszpańskimi napisami. A po filmie lampka szampana dzięki uprzejmości organizacji Kopernik.

Mutua, czyli z czym to się je?

Mutuas (patronales) są jednostkami prywatnymi współpracującymi z systemem Seguridad Social w zakresie zarządzania środkami finansowymi m.in. na rzecz bezpieczeństwa i higieny pracy oraz z tytułu wypadku przy pracy i chorób zawodowych. Mutua jest zrzeszeniem prywatnych przedsiębiorców, którzy podpisują z nią umowę na świadczenie wyżej wspomnianych usług.

Jedym z pierwszych kroków jakie musi podjąć każda osoba planująca rozpoczęcie działalności gospodarczej jest wybór mutuy.

W przypadku osób samozatrudnionych mutua odpowiada za wypłatę świdczenia tylko z tytułu zwolnienia chorobowego, tzw."incapacidad temporal", czyli czasowej niezdolności do pracy z przyczyn nie związanych z wykonywanym zawodem. Nie obejmuje natomiast wypłaty zasiłku z tytułu wypadku w pracy. Aby się zabezpieczyć przyd wypadkami w pracy, należy z mutuą zawrzeć dodatkową (nieobowiązkową), rozszerzoną umowę i opłacać podwyższoną składkę (zależną od wykonywanego zawodu i ryzyka wypadku).

W przypadku firm zatrudniających pacowników mutua odpowiada za 
- przeszkolenie ich z zakresu BHP (krótki, najczęściej kilkugodzinny kurs)
- udzielenie im pomocy lekarskiej związanej z :
                - wypadkiem w godzinach pracy lub w drodze na/z miejsce/a pracy
                - chorobą mającej charakter przewlekły i będącej skutkiem wykonywanego zawodu.

Jednakże mutua może świadczyć również usługi w charakterze lekarza pierwszego kontaktu np. w sytuacji, gdy pracownik źle się czuje i potrzebuje zwolnienia chorobowego, a do najbliższego punktu opieki medycznej ma dalej niż do centrum mutuy.

Najczęstszym kryterium wyboru mutuy jest szybkość i dogodność dojazdu oraz wyposażenie centrum medycznego. Duże organizacje jak np. Mapfre, Fremap, Umivale czy Union de Mutuas posiadają gęstą sieć obiektów obsługi pacjenta wraz z nowoczesnym wyposażeniem sal rehabilitacyjnych i lekarzami różnych specjalności stacjonującymi bezpośrednio w ośrodku.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.com

Wynagrodzenie, cz. 2.

W poprzednim odcinku wspomnieliśmy o tym, że wynagrodzenie zależy od dwóch składowych: Salario Base, określone w Tablas Salariales, i tzw. complementos salariales.

Do najczęściej spotykanych complementos salariales należą:

- Pagas Extras. Jak zostało wcześniej wspomniane, w Hiszpanii obowiązują 2 Pagas Extras, jednakże niektóre grupy zawodowe otrzymują dodatkowo tzw. Paga de Beneficios. Jest to najczęściej równowartość normalnego wynagrodzenia wypłacana w marcu (niezależnie od wypłaty marcowej). Paga de Beneficios, tak jak dwie pozostałe Pagas Extras, może być wypłacona oddzielnie bądź jej proporcjonalna część wliczona do comiesięcznego wynagrodzenia.

- Antigüedad, czyli staż pracy. Niektóre grupy zawodowe mogą liczyć na podwyżkę pensji w miarę upływającego czasu pracy w danej firmie. Czasem podwyżka może mieć charakter okresowy (np. wzrastać co 3 lata- tzw.trilenio), a czasem stały (np. po upływie 20 lat pracy zostaje naliczony dodatek z tytułu stażu pracy i nie ulega on już wzrostowi- tzw. Antiguedad consolidada)

- Plus. Jest to dodatek do pensji o bardzo zróżnicowanym charakterze. Jego wartość może być określona w euro, bądź w % od podstawy wynagrodzenia tzw. Salario Base. Najczęściej spotykanymi „plusami” są:

• plus de transporte (przysługujący osobom, które dojeżdżają do miejsca pracy)
• plus de nocturnidad (dla pracowników, których znacząca część czasu pracy przypada na godziny między 22 a 6 rano)
• plus de idiomas (dla tych, którzy z racji wykonywanej pracy muszą wykazać się znajomością języka/-ów obcego/-ych),
• plus z tytułu pracy w niedziele i święta
• plus de convenio - stały dodatek dla wszystkich grup zawodowych objętych konkretnym Convenio Colectivo.

- Horas extraordinarias, czyli nadgodziny. Convenio określa sposób rekompensaty za przepracowane nadgodziny, a także ich maksymalną ilość w ciągu roku.

- Salario en especie, czyli wynagrodzenie niepieniężne, występujące w przypadku, gdy pracownik (i/lub jego rodzina) otrzymuje od firmy udogodnienia w formie materialnej, np. ubranie robocze, mieszkanie, posiłki. Wartość tychże udogodnień powinna być ściśle określona w umowie o pracę i nie może przekraczać wartości  30% wypłaty w przypadku pensji minimalnej, lub 50% w przypadku jakiejkolwiek innej pensji wyższej od minimalnej.

- Incentivos,  jest świadczeniem wypłacanym według uznania pracodawcy w uznaniu za dokonania pracownika, jego wysiłek włożony w pracę - jednym słowem, za jego efektywność. Wysokość incentivos nie jest regulowana w Convenios, nie jest to też wartość stała, każdego miesiąca może ulegać zmianie.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.es

Bardzo ważne - dla posiadaczy mieszkań w Hiszpanii!!!

Ostatnio mamy w Hiszpanii wysyp mieszkań w dobrych cenach. Za połowę wartości albo i taniej. Klient zadowolony kupuje a za kilka lat przychodzi informacja o długu i wezwanie do zapłaty. O co chodzi? Mianowicie o to, że klient ma 30 dni na rozliczenie się z podatku. Podatek ów jest płacony od wartości zadeklarowanej w akcie kupna. Wynosi, w zależności od typu i wspólnoty autonomicznej 8-10%.

Do tego momentu wszystko jest piękne. Problemy zaczynają się dopiero kilka miesięcy - lat po zakupie. Mianowicie urząd skarbowy regionu, w którym kupujemy nieruchomość ma swój własny taryfikator. I nikogo nie obchodzi, że zapłaciliśmy za nieruchomość przykładowo 50 000 euro, jeżeli urząd ją wycenia (są odpowiednie dla każdej gminy mnożniki) na 110 000 euro. Będzie to oznaczało, że zapłaciliśmy podatek od 50 000 euro, ale jesteśmy urzędowi dłużni podatek od pozostałych 60 000 oraz odsetki za zwłokę.

Urząd ma 5 lat na dochodzenie roszczeń. Od decyzji przysługuje odwołanie, jednak rozporządzeniem odgórnym wszystkie odwołania są odrzucane. Można wejść na drogę sądową, wynik rozprawy oczywiście może być różny. A koszty prawnika, stawiennictwa, tłumaczeń i ewentualne koszty sądowe mogą okazać się wyższe niż kwota o którą się spieramy.

Dlaczego nikt o tym nie informuje przy zakupie? Agencjom na tym nie zależy, bo to są dodatkowe koszty dla klienta, a każdy chce kupić taniej. Natomiast można się tego dowiedzieć np. u notariusza albo w odpowiednim urzędzie.

Co można z tym zrobić? Nic. Jedynie możemy się zaopatrzyć w odpowiednią wiedzę zwracając się do urzędu z zapytaniem jaki jest mnożnik dla danego roku, ile wg urzędu mamy zapłacić albo czy nasza sprawa trafiła już do archiwum (to by znaczyło, że płacić nie trzeba).

Wg pracownika urzędu miasta Torrevieja 95% transakcji zawartych w 2013 roku opiewało na kwotę niższą niż wartość nieruchomości wg urzędu miasta. Co za tym idzie do 95% nowych właścicieli przyjdzie pismo z wezwaniem do zapłaty. Oczywiście może znajdujemy się wśród grona szczęśliwców, ale jeśli zakup był po cenie okazyjnej to szansa jest minimalna.

Jak wyprzedzić urząd? Najlepiej się tam po prostu udać przy okazji najbliższej wizyty w Hiszpanii i dowiedzieć się jaki jest stan dla konkretnego lokalu i o jakiej kwocie prawdopodobnie będzie mowa. Łatwiej zgromadzić kilka, kilkanaście tysięcy euro w ciągu dłuższego czasu niż w ciągu kilku tygodni.

Dopisek z dnia 5 października 2015. Po początkowym poczuciu bezradności powszechne stało się składanie odwołań od roszczeń urzędów. Z przyjemnością słyszę o sytuacjach, w których to nabywcy przyznawana jest racja a sprawa jest umarzana. Więc czytelnicy, warto zawalczyć o własne pieniądze!

--

W przypadku pytań lub wątpliwości mogą się Państwo kontaktować:

Karina Ślesińska

karina@hiszpaniaconsulting.com 

tel. +34 661 351 979

--

Nie zezwalam na rozpowszechnianie niniejszej informacji bez wskazania autorstwa notatki oraz źródła.

Jak znaleźć numer IBAN lub BIC.

Jeśli musicie zrobić przelew międzynarodowy a odbiorca nie potrafi wskazać Ibanu i Bicu do swojego konta to możecie znaleźć je sami. Na przykład na tej stronie:

http://pl.ibancalculator.com/iban_and_bic.html

Wynagrodzenie, cz. 1.

Wynagrodzenie zasadniczo składa się z podstawy tzw. Salario Base i świadczeń dodatkowych (tzw. complementos salariales).

Wysokość zarobków każdej grupy zawodowej szczegółowo określają Convenios Colectivos obowiązujące na danym obszarze. Convenios Colectivos różnią się w zależności od miejsca zamieszkania. Inaczej może zarabiać inżynier w Barcelonie i inaczej inżynier z dokładnie takimi samymi kwalifikacjami i na takim samym stanowisku w Tarragonie. Inaczej może zarabiać osoba sprzątająca klinikę dentystyczną, a inaczej osoba sprzątająca bank w tym samym mieście, gdyż inne Convenios będą mieć zastosowanie w każdej z sytuacji.

Każde Convenio posiada opis charakteryzujący ujęte w nim  grupy / kategorie zawodowe. W zależności od posiadanego wykształcenia i/bądź funkcji, za które pracownik będzie odpowiedzialny na danym stanowisku, zostaje on „przyporządkowany” do odpowiedniej kategorii zawodowej, i tym samym-płacowej. Kiedy stanowisko pracownika jest już jasno określone, wysokości jego zarobków definiują tzw. Tablas Salariales. Tablas Salariales są to tabele, znajdujące się najczęściej na końcu Convenio, które określają minimalną wysokość podstawy wynagrodzenia, czyli Salario Base, dla każdej z kategorii zawodowych. Salario Base w zależności od Convenio może być naliczane bądź za dzień, wówczas kwota wynagrodzenia dziennego jest mnożona przez dni miesiąca i w zależności od jego długości (28/29, 30, 31 dni) ulega zmianie, bądź jest to kwota stała za cały miesiąc pracy (który uznaje się, że ma 30 dni). Kwoty zawarte w Tablas Salariales powinny być corocznie aktualizowane (zwiększane) o niewielki procent, mający na celu dostosowanie do rosnących kosztów życia.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.es

Notariusz w Hiszpanii.

Niniejszy wpis pochodzi ze strony Europejskiej Sieci Sądowniczej.

http://ec.europa.eu/civiljustice/legal_prof/legal_prof_spa_pl.htm

Notariusze to prawnicy, których główną funkcją jest świadczenie usług publicznych w zakresie poświadczania autentyczności dokumentów sporządzonych w ramach prywatnych czynności prawnych. Pomagają oni także w prawidłowym sporządzaniu tych dokumentów i nadają im charakter urzędowy na mocy swoich uprawnień i podpisu. Prawo notarialne definiuje notariusza jako urzędnika służby cywilnej upoważnionego do uwierzytelniania umów i innych pozasądowych dokumentów zgodnie z przepisami prawa. 

Notariusze pełnią podwójną rolę: doradzania osobom fizycznym w zakresie jak najlepszego wykorzystania środków prawnych celem realizacji wyznaczonych przez nich celów oraz zaświadczania faktów, czynności lub transakcji przeprowadzonych w ich obecności w dokumentach przez nich sporządzonych. Zaświadczenie takie ma wartość publiczną. 

Osoby fizyczne mają prawo do swobodnego wyboru notariusza poza przypadkami wyjątkowymi, gdzie prawo wymienia konkretnego notariusza. Notariusze uwierzytelniają dokumenty w okręgach, w których zostali mianowani, chyba że zostało przyznane specjalne upoważnienie. 

Odbycie przez nich aplikacji oraz posiadane doświadczenie praktyczne umożliwia im zapewnienie pewności prawnej osobom fizycznym. Aplikacja i doświadczenie gwarantują rzetelność dokumentów notarialnych, które są wykonalne i są traktowanie jako preferowany dowód w procesie sądowym. Jedną z ich najistotniejszych funkcji jest wydawanie dokumentów niezbędnych do rejestracji w rejestrze nieruchomości i rejestrze handlowym. 

Dokumenty, które mogą podlegać poświadczeniu notariusza mogą być różne i dzielą się na 12 kategorii: akty związane ze stanem cywilnym; testamenty; umowy małżeńskie; umowy w ogóle; oświadczenia i wnioski spadkobierców; tworzenie, zmiana i rozwiązanie spółek i przedsiębiorstw handlowych; pożyczki i uznanie zadłużenia zwykłego, zabezpieczonego i hipotecznego; zwolnienie od długu i wywiązanie ze zobowiązań; wszelkiego rodzaju pełnomocnictwa; oprotestowanie weksli; oświadczenia spadkobierców ustawowych oraz inne dokumenty prawne.

Rejestry notariuszy są szczególnie istotne. Oryginały lub protokoły dokumentów poświadczonych przez notariuszy są przez nich przechowywane przez okres 25 lat od daty wydania. Protokoły te są przesyłane do właściwych rejestrów okręgowych, które także prowadzone są przez notariuszy. Po upływie 100 lat są one przesyłane do rejestru historycznego prowincji prowadzonego przez Ministerstwo Edukacji i Kultury. Notarialne dokumenty konsularne są przechowywane w Generalnym Archiwum Protokołów w Madrycie.

Jakie są zasady opłat za usługi notariuszy?

W Hiszpanii istnieje pełna swoboda wyboru notariusza, z wyjątkiem przypadków określonych przez prawo, takich jak oświadczenia spadkobierców. 

Wysokość stawek opłat notarialnych, które są takie same dla wszystkich notariuszy, została określona przez administrację rządową w dekrecie królewskim nr 1426/1989 z dnia 17 listopada 1989 r. Opłaty te są obowiązkowe, tzn. ani notariusze, ani ich stowarzyszenia nie mogą ich zmienić, a notariusze są zobligowani do ścisłego ich stosowania w swojej działalności zawodowej. 

Konsultacje wstępne są bezpłatne. Notariusze muszą udzielać bezstronnych i bezpłatnych porad w sprawach z zakresu prawa prywatnego, cywilnego lub handlowego, w związku z którymi klienci zwracają się do nich o konsultacje, w tym w sprawach podatkowych, nawet jeśli projekt dokumentu nie jest następnie wykonany.

Opłaty za niektóre dokumenty podlegają obniżeniu. Na przykład, obniżce w wysokości 25 % (w porównaniu z podstawami) podlegają opłaty z tytułu zawarcia umowy pożyczki (odpowiedzialność całkowita jest gwarantowana hipotekami), a obniżce w wysokości 50 % podlegają opłaty z tytułu czynności i umów wiążących państwo, wspólnoty autonomiczne, władze prowincji i miast lub ich agencje oraz czynności i umów związanych z oficjalnie chronionym budownictwem mieszkaniowym. W innych przypadkach, na przykład w sytuacji głosowania w zastępstwie, usługi notarialne są bezpłatne. 

Do tych opłat dolicza się podatek VAT w wysokości 21 %, z wyjątkiem oprotestowania weksli, większości pożyczek i niektórych umów sprzedaży (np. sprzedaży udziałów, w których zbywca podlega opodatkowaniu podatkiem VAT), z tytułu których nie nalicza się podatku.

Zarobki, czyli ile zarobimy w Hiszpanii.

Chyba każda osoba planująca wkroczyć na hiszpański rynek pracy zadaje sobie pytanie jakiego wynagrodzenia może oczekiwać w wybranym zawodzie.

Z punktu widzenia potencjalnego pracownika wiedza o możliwych zarobkach pomaga w kalkulowaniu za i przeciw przy szukaniu posady w określonej branży i umożliwia realną ocenę naszej sytuacji, dopasowaniu swoich oczekiwań do realiów rynku podczas przygotowywania się do rozmowy kwalifikacyjnej, a dla niektórych może być wręcz kluczowa podczas podejmowania decyzji o przeprowadzce do Hiszpanii.

Również osoby planujące otworzyć własną działalność są zainteresowane kosztami jakie będzie ze sobą nieść zatrudnienie pracownika.

Jak więc wygląda system wynagrodzeń w Hiszpanii?

PŁACA MINIMALNA I MAKSYMALNA*

Płaca minimalna, czyli tzw. El Salario Mínimo Interprofesional obowiązująca w roku 2014 wyniosła za pełen etat 645,30 € na miesiąc, co w przełożeniu na stawkę dzienną daje 21,51 €.

Należy przy tym jednak dodać, że wszystkim pracownikom przysługują rocznie 2 dodatkowe wypłaty, tzw. Pagas Extraordinarias (w skrócie zwane Pagas Extras), które wypłacane są w całości w czerwcu i grudniu, lub mogą być podzielone i ich proporcjonalna część wliczona do wynagrodzenia comiesięcznego.

W żadnym wypadku wynagrodzenie pracownika w ciągu roku za pełen etat pracy wraz z Pagas Extras nie może być niższe niż 9.034,20 € (czyli równowartości 14 wynagrodzeń rocznie).

Pojęcie płacy maksymalnej nie istnieje z punktu widzenia prawnego, oczywiście wysokość świadczeń finansowych jest rezultatem umowy zawieranej między pracodawcą i pracownikiem, jednakże z punktu widzenia składek na ubezpieczenie zdrowotne limitem jest kwota 3597 € na miesiąc. Nawet jeśli osoba otrzymuje wynagrodzenie wyższe od podanego limitu, jej składki odprowadzane są tylko do wysokości 3597 € na miesiąc, jak również od tej kwoty będzie obliczana wysokość zasiłku dla bezrobotnych w momencie utraty pracy.

*Podane dane dotyczą osób zatrudnionych w Regimen General.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.es

Pogrzeby w Hiszpanii.

Korzystając z długiego weekendu odbiegnę od typowo biznesowej tematyki blogu. Wiele osób pyta się jak wyglądają w Hiszpanii pogrzeby. Miałam okazję uczestniczyć w pogrzebach w okolicach Murcji. I właśnie tego regionu dotyczy wpis, bo całkiem możliwe, że w innych regionach uroczystości pogrzebowe mogą wyglądać nieco inaczej.

W mojej miejscowości nie wywiesza się klepsydr. Miasto jest powiadamiane o zgonie i pogrzebie za pomocą samochodu z głośnikami, który jeździ powoli ulicami i odtwarza nagrany komunikat. Informuje kto zmarł, jaki był jego pseudonim, czyją był rodziną, w jakim domu pogrzzebowym znajduje się ciało i o której będzie pogrzeb.

Praktycznie odeszło się już od wystawiania ciała w domach. Jeżeli jeszcze gdzieniegdzie się to praktykuje pod domem kłębi się tłum znajomych, ale np. nie ma chorągwi, jak to ma miejsce w Polsce. Jednak w zdecydowanej większości przypadków ciało wystawiane jest w domach pogrzebowych (tanatorio) i tam pozostaje do momentu przewiezienia do kościoła.

Należy do tradycji, że rodzina zmarłego nie odstępuje go ani na krok przez cały okres wystawienia. Od zgonu do pogrzebu z reguły mija 24 - 36 godzin, przez ten czas rodzina nie śpi, nie wypoczywa, tylko siedzi przy trumnie.

Kremacje są stosunkowo mało popularne, więc z domu pogrzebowego trumna jedzie do kościoła. Kościół jest pełen, ale nie ma takiej nabożnej ciszy jak w Polsce. Ludzie rozmawiają półgłosem, witają się, całują na przywitanie, drzwi w kółko zamykają się i otwierają.

Po nabożeństwie bardzo często rodzina prosi o to żeby żałobnicy nie towarzyszyli im w drodze na cmentarz. Prośba jest respektowana. Zwyczajem jest też, że na cmentarz chodzą sami mężczyźni. Nie ma zwyczaju uczestnictwa kobiet w pochówku właściwym, za wyjątkiem kobiet z najbliższej rodziny (matka, córka, wnuczka).

Cmentarze wyglądają zupełnie inaczej niż polskie. Zabudowane są głównie "domkami" (hiszp. panteones / mausoleos), które podzielone są na małe komórki, nieco większe niż rozmiar trumny. Przypomina to trochę plaster miodu. Domki są zamykane i dokonuje się tam pochówku członków rodziny.

Oprócz domków są też długie ściany pełne wnęk, tam chowane są osoby mniej zamożne bądź nie posiadające dużej rodziny.

Wnęki są zabudowane cegłami i pociągnięte wapnem. Ściankę z cegieł się burzy przed włożeniem trumny a następnie zamurowuje ponownie. Docelowo kładzie się tam marmurową tablicę upamiętniającą zmarłego.

Co ciekawe, nie ma zwyczaju częstych wizyt na cmentarzu, tak popularnych w Polsce. Z reguły nawet na świeżych grobach bywa się raz do roku, 1 listopada.