Aborcja w Hiszpanii

Aborcja w Hiszpanii

Pewnie wielu naszych czytelników zastanawiało się jak wygląda kwestia aborcji w Hiszpanii. I czy jest podobna do rozwiązań zastosowanych w Polsce. 

Hiszpańskie ustawodawstwo a kwestia aborcji

W Hiszpanii dobrowolne przerwanie ciąży nie zawsze było praktyką regulowaną. Dopiero po wejściu w życie kodeksów karnych, zaczęto ją traktować jako czynność podlegającą karze. Hiszpański Kodeks Karny z 1822 roku, w art. 639 oraz art. 640 ustanowił kary pozbawienia wolności, które osiągały nawet 14 lat więzienia dla lekarzy pomagającym w usunięciu ciąży oraz do 8 lat kary pozbawienia wolności dla ciężarnych, które zdecydowały się na aborcję.

Czasy Drugiej Republiki Hiszpańskiej (1931-1939)

Warto też wspomnieć o ustawie wprowadzonej w Katalonii w okresie Drugiej Republiki Hiszpańskiej, gdzie dnia 25 grudnia 1936 roku legalizuje się aborcję „na życzenie” w pierwszych 12 tygodniach trwania ciąży. Dekret został podpisany przez Josepa Terradellasa i opublikowany 9 stycznia 1937 roku. Natomiast na pozostałym obszarze Hiszpanii, w czasie Hiszpańskiej Wojny Domowej za czasów rządu, na czele którego stał socjalista Francisco Largo Caballero, również zalegalizowano aborcję, jednak okres jej legalizacji nie potrwał zbyt długo, gdyż została zniesiona przez zwolenników Franco. Okres kiedy aborcja była zakazana trwał do 5 lipca 1985 roku, kiedy to uchwalono Ustawę Organiczną 9/1985 legalizującą aborcję wyłącznie w trzech przypadkach:

-zagrożenia zdrowia fizycznego i psychicznego kobiety ciężarnej (podłoże lecznicze)

-gwałtu (podłoże kryminologiczne)

-deformacji fizycznych bądź chorób psychicznych płodu (podłoże eugeniczne)

Czyli w zasadzie odpowiadało to aktualnym rozwiązaniom prawnym w Polsce.

Ponadto, zgodnie z tą ustawą ciężarna mogła zdecydować się na aborcję wyłącznie w publicznych lub prywatnych ośrodkach zdrowia, w pierwszych 12 tygodniach ciąży, jeżeli padła ofiarą gwałtu, w pierwszych jej 22 tygodniach, gdy płodowi zagrażały deformacje eugeniczne lub każdym momencie jej trwania, jeśli płód zagrażał zdrowiu matki. W celu weryfikacji zgodności decyzji o aborcji z normami określonymi we wspomnianej ustawie, konieczne było przedstawienie odpowiedniego zaświadczenia lekarskiego (w przypadku zagrożenia o podłożu leczniczym oraz eugenicznym) lub właściwego raportu policyjnego (w przypadkach gwałtu). We wszystkich omówionych przypadkach aborcja nie była karana, jeśli została wykonana:

- za wyraźną zgodą kobiety;

- przez lekarza lub pod jego nadzorem;

- w publicznym bądź prywatnym ośrodku zdrowia, posiadającym uprawnienia do wykonywania tego typu zabiegów.

W innych przypadkach, nieprzewidzianych przez prawo, kodeksy nakładały kary zarówno na kobiety usuwające ciążę, jak i na lekarzy wykonujących zabiegi aborcji.

Obecne ustawodawstwo dotyczące aborcji w Hiszpanii - o tym przeczytacie już we wtorek 18 października!

--

Justyna Wośko