Hiszpański system szkolnictwa.

Hiszpański system szkolnictwa nieco różni się od systemu polskiego. Po trzyletnim okresie "przedszkolnym", który z reguły jest bardzo popularny wśród rodziców (i dzieci), a zajęcia odbywają się w budynku podstawówki,  mali Hiszpanie rozpoczynają ją w wieku 6 lat (wiek, który niedługo będzie obowiązywał także w Polsce), więc na studia też zwykle idą rok wcześniej. Obowiązkowa jest edukacja w szkole podstawowej (el colegio), trwającej 6 lat (trzy 2-letnie cykle) oraz 4 lata w odpowiedniku naszego gimnazjum („la ESO”). Później uczniowie mogą wybrać 2-letnie Bachillerato, które przygotuje ich do pójścia na studia wyższe. Niektóre przedmioty w trakcie Bachillerato są obowiązkowe, inne fakultatywne, a oprócz tego są jeszcze zajęcia specjalizacyjne, zwane modalidades. Uczeń powinien wybrać jedną specjalizację spośród oferowanych i do niej dobierać przedmioty – niektóre z nich mogą być konieczne, jeśli chce podjąć studia wyższe na konkretnych kierunkach. Do przedmiotów obowiązkowych, wspólnych dla wszystkich specjalizacji, należy język hiszpański (lub inny spośród urzędowych języków Hiszpanii) i literatura, języki obce, rok filozofii i wychowania obywatelskiego, wychowanie fizyczne, współczesna nauka, historia filozofii i historia Hiszpanii. Spośród przedmiotów fakultatywnych można wybrać drugi język obcy, informatykę, taniec, sztukę, teatr, muzykę, lub inne w zależności od szkoły (zwanej el instituto). W ramach specjalizacji, uczeń wybiera jeden z 4 obszarów, w którym musi zrealizować 3-4 przedmioty rocznie, a każdy z obszarów ma swoje zajęcia obowiązkowe i fakultatywne. Do wspomnianych obszarów należy Sztuka, dzieląca się na Sztuki Plastyczne (obrazy, projektowanie, wzornictwo) i Sceniczne (muzyka, taniec), Nauka i Technika (matematyka, biologia, fizyka, chemia, geologia, rysunek techniczny itd.), a także Nauki Humanistyczne i Społeczne (matematyka stosowana, ekonomia, łacina, greka, historia współczesna, geografia, historia sztuki, przedsiębiorczość itd.). Dla tych młodych Hiszpanów, którzy od razu po ESO chcą kształcić się zawodowo, istnieją szkoły z kursami formacyjnymi średniego stopnia, a także wyższego stopnia dla tych, którzy formację zawodową (formación profesional) podejmują po zrobieniu Bachillerato – ci drudzy mają potem również możliwość podjęcia studiów na wybranych kierunkach. Jeśli chodzi o studia wyższe, większość kierunków trwa 4 lata (poza takimi kierunkami jak np. medycyna, która trwa 6 lat). Po 4 latach zdobywa się grado, a jeśli student zechce kontynuować naukę po zdobyciu dyplomu, po kolejnych 1-2 latach (w zależności od kierunku) zdobywa tytuł máster. Do 2010 roku funkcjonował w Hiszpanii taki sam system jak nasz, składający się z diplomatura (licencjatu) i licenciatura (magistra). W obecnym systemie grado i máster nie do końca i nie zawsze pokrywają się z polskimi tytułami licencjata/inżyniera i magistra, w związku z czym mogą wystąpić pewne problemy w przypadku starań o uznanie polskich tytułów w Hiszpanii i odwrotnie. Uniwersytecką karierę można za to, podobnie jak u nas, kontynuować na doktoracie (doctorado).