Despido (zwolnienie z pracy), cz. 1.

W momencie otrzymania informacji o zwolnieniu z pracy większość osób pierwszą rzeczą jaką robi, jest gorączkowe poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: czy przysługuje mi "paro", w jakiej wysokości i przez jaki okres czasu? Bez wątpienia utrata miejsca pracy jest sytuacją stresującą, zwłaszcza dla imigranta, który w obcym kraju nie może liczyć na pomoc rodziny. Oczywistym więc jest, że w takim przypadku zależy nam na bezzwłocznym "uregulowaniu" papierów z byłym szefem (nie zapomnijmy poprosić o Certificado de Empresa!) i jak najszybszym zarejestrowaniu się po zasiłek dla bezrobotnych.

Zanim jednak w papierkowym wirze podpiszemy wszystko, co nam szef podsunie do podpisania, warto przeanalizować przyczyny naszego zwolnienia i czy zostały dopełnione wszystkie procedury z nim związane.  Może bowiem okazać się, że nasza sytuacja, jakkolwiek dramatyczna, pozwala podjąć kroki, które pozwolą nam na uzyskanie dodatkowego zastrzyku gotówki. 

Znajomość specyfiki hiszpańskich zwolnień jest wiedzą niezwykle istotną (Ba! Dla Hiszpanów wręcz niezbędną!). Na Półwyspie Iberyjskim pozywanie pracodawcy na drogę sądową za niedopełnienie formalności związanych ze zwolnieniem pracownika nie jest tematem tabu. Wręcz przeciwnie, Hiszpanie są bardzo świadomi swoich praw, i jeśli chodzi o kwestie finansowe, podejmują walkę o każde należne im euro i nie ma tu znaczenia, czy z pracodawcą łączyły ich dobre czy też złe stosunki, a nierzadko również więzy rodzinne. W momencie rozwiązania umowy o pracę, każdy patrzy na siebie i swoją kieszeń, nie ma miejsca na sentymenty. Skąd takie nastawienie? Otóż w ogromnej większości przypadków walka o nasze prawa, po prostu się opłaca. Ale zacznijmy od początku...

W Hiszpanii istnieją 3 rodzaje zwolnienia: disciplinario, por causas objetivas i colectivo.

Już za tydzień omówimy zwolnienie dyscyplinarne.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.es

Excedencia.

W hiszpańskim prawie pracy istnieje ciekawa sytuacja, w której pracownik może na jakiś czas opuścić zajmowane stanowisko i powrócić na niego na tych samych lub zbliżonych warunkach- jest to tzw. EXCEDENCIA.  Podczas trwania okresu excedencia wypłata zostaje wstrzymana.

Excedencia może być przymusowa, kiedy np. osoba zostaje powołana/wybrana do pełnienia funkcji politycznej lub obowiązki związane z działalnością w związku zawodowym uniemożliwiają pogodzenie ich z pracą. W takim przypadku pracownik ma gwarancję, że jego stanowisko będzie na niego "czekać" do momentu ukończenia kadencji politycznej.

Excedencia może być również spowodowa decyzją pracownika (wówczas mówimy o excedencia voluntaria), który z przyczyn osobistych chce przez określony czas zrezygnować z świadczenia usług w firmie. Wystarczy rok stażu pracy na danym stanowisku, aby ubiegać się o excedencię, a jej długość może wahać się między: 4 miesiące a 5 lat (jeśli Convenio Colectivo nie stanowi inaczej). W takim układzie pracownik nie rezerwuje z prawa do odzyskania po powrocie swojego stanowiska, ale ma pierwszeństwo zatrudnienia w firmie na pozycji odpowiadającej tej, którą zajmował wcześniej, lub o zbliżonej charakterystyce.

Excedencia voluntaria jest często wykorzystana przez Hiszpanów na rozpoczęcie własnego biznesu bądź wyjazd do pracy za granicę. Jest bardzo dobrym rozwiązaniem, w sytuacji, gdy między pracownikiem a pracodawcą jest dobry kontakt i zaufanie. Temu pierwszemu daje możliwość spróbowania sił w innej pracy lub przy rozkręcaniu własnego interesu, nie zamykając drzwi na powrót do poprzedniego stanowiska. Pracodawcy daje szansę na zmniejszenie kosztu, w sytuacji, gdy czasowo może pozwolić sobie na brak pracownika.

Innym typem excedencia voluntaria jest opieka nad członkiem rodziny, który z przyczyn wieku, wypadku lub choroby, nie jest niezależny i nie zarabia. Długość takiej nieobecności w pracy nie może być dłuższa niż 3 lata od momentu narodzenia dziecka lub 2 lata jeśli dotyczy opieki nad innym bliskim krewnym. Co ciekawe, w takich okolicznościach, czas excedencii wlicza się do stażu pracy, co w przypadku grup zawodowych mających cykliczne podwyżki (bienio, trilenio itp.), będzie rzutować na wysokość wynagrodzenia po powrocie do pracy. 

Pracownik w czasie trwania excedencii może również korzystać z kursów Formación Profesional. Stanowisko przy excedencia voluntaria por el cuidado de un familiar jest rezerwowany przez 1 rok, podczas którego nie jest on obsadzany przez inną osobę. Po tym okresie, powracający do pracy ma pierwszeństwo w objęciu takiego samego lub podobnego stanowiska.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.com

Zwolnienie chorobowe Hiszpania.

Większość pracowników w ciągu swojej historii zawodowej zmuszona jest do skorzystania ze zwolnienia chorobowego. Pojawia sie wówczas pytanie na ile ucierpi wypłata gdy nasza niezdolność do pracy sie przedłuży. 

Wysokość wypłaty gdy jesteśmy na zwolnieniu uzależniona jest od wartości tzw. Base Reguladora (dalej zamiennie B.R.). Base Reguladora to współczynnik wyliczany od wysokości kwoty, z której zostały potrącone składki na Contingencias Comunes oraz ilości przepracowanych dni w poprzednim miesiącu. 

W przypadku choroby niezwiązanej z wykonywanym zawodem bądź wypadku poza miejscem pracy pierwsze 3 dni zwolnienia są niepłatne. Czasem Convenio Colectivo definiuje liczbę dni zwolnienia chorobowego w roku, które nie podlegają tej regule i sa pełnopłatne. 

Dni między 4 a 15 są płatne w 60%, a koszt wypłaty wynagrodzenia za te dni w całości spada na pracodawcę. 

Od dnia 16 opłacenie 60% wynagrodzenia pokrywa Seguridad Social lub Mutua. 

Wartość opłat zwiększa się do wysokości 75% wynagrodzenia od dnia 21 i również pokrywa je Seguridad Social lub Mutua. 

Przykład:

Pracownik zarabiający pensję minimalną miał w ubiegłym miesiącu odprowadzone składki od kwoty 753 euro i przepracował pełny miesiąc tj. 30 dni. Jego Base Reguladora będzie mieć wysokość: 25,1 euro (753 euro/30 dni). Jeśli jest na zwolnieniu chorobowym 15 dni, wówczas (jeśli Convenio Colectivo nie definiuje inaczej):

– za dni 1­-3 nie będzie miał płacone

– za dni 4­-15 ­za każdy dzień zwolnienia otrzyma wartość 60% z 25,1 euro (swojej B. R.).

W przypadku wypadku w pracy, w drodze do/z niej lub chorobie związanej z wykonywanym zawodem pracownik ma zagwarantowaną wypłatę wynagrodzenia w wysokości 75% płatne od dnia następującego po dniu wypadku. Koszty pensji podczas trwania zwolnienia opłaca Mutua lub Seguridad Social. 

Convenio Colectivo danej grupy zawodowej może polepszyć warunki ujęte w powyższej tabeli, obarczając dodatkowymi kosztami pracodawcę. 

Sytuacja taka ma bardzo często miejsce przy wypadkach w pracy, gdzie pracodawca zmuszony jest do wyrównania kwoty wypłacanej przez Mutue lub Seguridad Social i wypłaty pracownikowi 100 % miesięcznego wynagrodzenia. 

Pamietajmy, że w Hiszpanii nie ma zwyczaju brania zwolnienia chorobowego czy tez korzystania z dni urlopu na załatwienie spraw urzędowych lub rodzinnych. Warto skonsultować obejmujące nas Convenio Colectivo, ponieważ może okazać się, że w wielu przypadkach (ślub, przeprowadzka, hospitalizacja) możemy wziąć pełnopłatne dni wolne, bez uszczerbku dla naszego urlopu wypoczynkowego i bez uciekania się do niepotrzebnej wizyty u lekarza. Wiecej na ten temat: 
http://hiszpaniaconsulting.blogspot.com.es/2014/04/dni-wolne-od-pracy-w-hiszpanii.html
--
Anna Makowicz
gestoria@ramonsantafe.es

Renta, cz. 2

Co roku w maju podatnicy rozpoczynają składanie declaración de la renta i potwierdzanie swoich borradorów na stronie Agencia Tributaria. Pomimo że składanie zeznania podatkowego nie dla wszystkich jest obowiązkowe, często warto się nad tym zastanowić, gdyż może się to po prostu "opłacać". IRPF jest podatkiem, którego wysokość zależy od naszych dochodów (np. wysokości salario base naszego wynagrodzenia), ale także sytuacji rodzinnej (stan cywilny, dzieci, wysokość zarobków współmałżonka, posiadanie kredytu na mieszkanie itd.). Może się więc zdarzyć, że w poprzednim roku została nam potrącona zbyt wysoka wartość podatku i przysługuje nam zwrot nadpłaconej kwoty. Swoją indywidualną sytuację warto skonsultować z asesorem lub gestorem, który doradzi, czy w naszym przypadku złożenie deklaracji jest obowiązkowe i czy możemy liczyć na zwrot.

Kto nie musi rozliczać się z podatku dochodowego:

1) Osoby, których przychody z tytułu pracy nie przekroczyły limitu:
        - 22 000 euro w przypadku jednego źródła przychodu
       - 11 200 euro w przypadku więcej niż jednego źródła dochodu. W przypadku pobierania wynagrodzenia od więcej niż jednego pracodawcy i gdy dochody uzyskane od drugiego i kolejnych pracodawców nie przekroczyły w sumie 1500 euro, obowiązek złożenia deklaracji mają tylko osoby, które w sumie przekroczyły próg dochodowy 22 000 euro.

Do przychodów z tytułu pracy (a dokładniej: Rendimientos integros de trabajo), zalicza się:
- wynagrodzenia i wypłaty
- zasiłek dla osób bezrobotnych (z wyjątkiem jeśli pobrany zostaje w formie pago unico i w kwocie przekraczającej 15 500 euro)
- diety i kwoty przeznaczone na wydatki związane z podróżami służbowymi.

2) Osoby, które w poprzednim roku otrzymały dochód z tytułów:  pracy, tzw. capital inmobiliario(nieruchomości) i mobiliario (wyposażenie wnętrz nieruchomości), działalności gospodarczej i tzw. ganancias patrimoniales (sprzadaży lub wynajemu mieszkania, garażu, lokalu pod działalność gospodarczą itp.) nie przekraczający w sumie limitu 1000 euro.

3) Osoby, których dochody  uzyskane z tytułu posiadania kont bankowych, lokat, papierów wartościowych i wygranych w grach i konkursach, jeśli są obciążone podatkiem IRPF i nie przekroczyły w sumie limitu 1600 euro rocznie.

Kto musi rozliczać się z podatku dochodowego:

1) Osoby, których przychody z tytułu pracy przekroczyły limity przedstawione w tekście powyżej

2) Osoby, które niezależnie od źródła dochodów miały prawo do obniżonego podatku ze względu na:
- inwestycje dokonane w miejscu zamieszkania (domu),
- podleganie podwójnemu opodatkowaniu (transakcje międzynarodowe)
- posiadanie plan de pensiones (rodzaj lokaty, na której gromadzone są środki na przyszłą emeryturę)

3) Osoby prowadzące działalność gospodarczą bez względu na wysokość przychodów neto z tejże działalności, jeśli całość dochodów włączając inne źródła (np. z tytułu pracy), przekroczyła 1000 EUR

4) Właściciele nieruchomości i gruntów przeznaczonych do użytku własnego, innych niż ich miejsce codziennego zamieszkania

5) Właściciele nieruchomości przeznaczonych pod wynajem (mieszkania,lokale, miejsca garażowe)

Przedstawione informacje są ogólnikowe i nie wyczerpują skomplikowanego tematu jakim jest podatek dochodowy w Hiszpanii.
Szczegółe informacje dotyczące rozliczeń IRPF można znaleźć w Art.96 Ley 35/2006 IRPF lub skonsultować w banku lub w asesorii/gestorii.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.es

Renta, czyli rozliczenie PIT-ów.

Declaración de  la renta.

Kwiecień jest w Hiszpanii miesiącem rozpoczęcia Campaña de la Renta, czyli okresu, w którym podatnicy zobowiązani są do złożenia zeznania podatkowego tzw. IRPF.

IRPF (Impuesto de la Renta de las Personas Físicas) - czyli podatek od dochodów osób fizycznych to obowiązkowy podatek obciążający dochody uzyskane w poprzednim roku naturalnym.

Każdego roku podatnicy muszą przedstawić deklaracje IRPF w Urzędzie Skarbowym w celu sprawdzenia, czy w ciągu poprzedniego roku nie została im potrącona zbyt wysoka kwota podatku (wówczas mogą się ubiegać o zwrot nadpłaconego podatku), bądź czy odprowadzona kwota była niewystarczająca w stosunku do uzyskanych przychodów, gdyż w takiej sytuacji osoba będzie zmuszona dopłacić różnicę.

Składanie deklaracji zwykle rozpoczyna się w maju i trwa do końca czerwca. Jednakże już w kwietniu Agencia Tributaria rozpoczyna wysyłanie tzw. borradores.

Hacienda w oparciu o dostępne informacje o naszych dochodach i obciążeniach (retenciones) przygotowuje własną propozycję rozliczenia naszej deklaracji, czyli właśnie tzw. borrador. Jeśli zgadzamy się z zawartymi w nim danymi, wówczas wystarczy go potwierdzić i zostaje on automatycznie przedstawiony jako wiążący dokument.

W celu otrzymania swojego "brudnopisu" należy skontaktować się z Agencia Tributaria telefonicznie, przez Internet lub w jednej z siedzib. Potwiedzić borrador  można przez Internet lub drogą pocztową.

Niezależnie od kalkulacji IRPF przedstawionej nam przez Urząd Skarbowy, możemy podatek również wyliczyć sami. Jest to wariant jak najbardziej polecany, gdyż w wyliczeniach instutucji państwowych zdarzają się błędy i posiadanie własnej deklaracji, przynajmniej w celu porównania z oficjalnym borrador na stronie Haciendy, może okazać się istotne.

Aby samodzielnie wyliczyć IRPF możemy skorzystać z kilku opcji:

• ściągnąć stworzony w tym celu program zamieszczony na stronie Agencia Tributaria, który po wprowadzeniu danych wylicza wartość IRPF. 
• zlecić to zadanie asesorowi lub gestorowi (opcja szczególnie warta rozważenia, jeśli nasza renta jest skomplikowana i obejmowała więcej źródeł dochodów).

W razie pojawienia się rozbieżności między podatkiem ujętym w naszym borrador, bądź , gdy z przyczyn technicznych nie możemy potwierdzić borrador na stronie Haciendy, należy udać się osobiście do wyznaczonego na czas Campańa de la Renta punktu obsługi klienta. Trzeba jednak pamiętać, aby wcześniej umówić się telefonicznie na konkretny termin i godzinę.

--

Anna Makowicz

gestoria@ramonsantafe.com