Zwolnienie dyscyplinarne jest rozwiązaniem umowy o pracę z winy
pracownika. Przyczyn zwolnienia może być wiele (ujęte są one w El Estatuto de
Trabajadores i w Convenio Colectivo), jednak najczęstszymi są: powtarzająca się
nieuzasadniona nieobecność w pracy lub niepunktualność, ciężkie naruszenie
podstawowych obowiązków pracowniczych, przebywanie w miejscu pracy pod wpływem
napojów alkoholowych lub środków odurzających.
Pracodawca ma obowiązek poinformować pracownika
na piśmie o przyczynach zwolnienia, natomiast pracownik ma 20 dni na odwołanie
się od niej do organów sądowych. Na tej podstawie sąd decyduje, czy zwolnienie
jest rzeczywiście uzasadnione czy też nie.
Decyzją
sądu zwolnienie dyscyplinarne może zostać orzeczone jako:
- uzasadnione, czyli procedente, przyznające rację pracodawcy.
- nieuzasadnione, czyli improcedente, przyznające rację pracownikowi i podważające argumentację pracodawcy lub uznające ją za niewystaczającą do przeprowadzenia zwolnienia. W takiej sytuacji pracodawca ma obowiązek przywrócenia pracownika na zajmowane wcześniej stanowisko na tych samych warunkach lub wypłacić mu oszkodowanie w wysokości 33 dni wynagrodzenia za każdy rok pracy z limitem maksymalnym o równowartości 24 wypłat.
- nieważne, czyli nulo, oznaczające, że decyzja o zwolnieniu dyscyplinarnym nie została podjęta w oparciu o obiektywne kryteria, ale była efektem dyskryminacji lub złamania praw pracownika. W takim przypadku pracownik powinien zostać przywróconyw trybie natychmiastowym na utracone stanowisko.
--
Anna Makowicz
gestoria@ramonsantafe.es
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz