Chcesz kupić mieszkanie na wynajem? Przeczytaj!

Popularnym trendem wśród Polaków jest kupowanie mieszkań w Hiszpanii z myślą o zyskach czerpanych z wynajmu. Wiele osób widzi strumień pieniędzy płynących do ich kieszeni. I może mieć rację, ale pod pewnymi warunkami.

By mieszkanie łatwo się wynajmowało na letnie wynajmy krótkoterminowe, kluczowe są następujące kwestie:

•  LOKALIZACJA! Musi być atrakcyjna, z dobrym widokiem, blisko plaży. Turyści szukają mieszkań położonych maksymalnie kilka minut spacerkiem od plaży, choć najpopularniejsza jest oczywiście tak zwana pierwsza linia (nad samą wodą). Nie każdy może kupić tam mieszkanie, więc trzeba dobrze przemyśleć gdzie kupić. Proszę sobie wyobrazić samego siebie, zdążającego w upale (prawie 40º C) na plażę. Obładowanego ręcznikami, leżakami, napojami, jedzeniem, z marudzącymi małymi dziećmi, które w każdej chwili mogą wybiec na jezdnię... Mało zachęcająca perspektywa? A taki jest główny profil najemców w sezonie letnim. Więc warto szukać czegoś bardzo blisko wody, bez konieczności przechodzenia przez ruchliwą szosę, z jakimś sklepikiem blisko (mamo, pić!).
•  

• STANDARD mieszkania. Wiadomo, że jadąc gdzieś na 2 tygodnie latem, spędzimy większość czasu poza domem, więc wielkie metraże nie są konieczne. Ale musimy mieć wygodne miejsce do wypoczynku. Nocami jest upalnie, klimatyzacja i wiatraki pod sufitem są koniecznością. Wieczorami siaduje się na tarasie z lampką wina w dłoni, taras / balkon powinien być przestronny i mieć przyjemny widok. Żadnej betonowej, nagrzanej ściany czy trasy szybkiego ruchu! Najemcy są na urlopie, chcą wypocząć, wyspać się wygodnie, skorzystać z wyposażenia mieszkania bez obrzydzenia. Zapuszczone kąty i meble w stylu późnego Franco nie zachęcają. Mieszkanie powinno być ładnie urządzone, ale bez drobiazgów osobistych. Dobrze sprawdza się prosty, neutralny styl.
• 
  
• OTOCZENIE. Mieszkanie zyskuje w oczach najemców jeśli do bloku przylega basen, plac zabaw dla dzieci, park. Jeśli z okien mieszkania możemy obserwować dzieci bawiące się na zewnątrz, w bezpiecznym, ogrodzonym miejscu, to najemcy to docenią.
•  
• DOJAZD. Pamiętajmy, że nie wszyscy najemcy poruszają się samochodami. Jeśli na osiedle / do miasteczka nie ma żadnego transportu publicznego, a dodatkowo plaża i sklepy są daleko, to odpada nam spora pula potencjalnych najemców. Bo jednorazowo taksówką można podjechać gdziekolwiek, ale codzienne wypady taksówką po bułki mało kogo przekonają.
•  
• PARKING. Jeśli mieszkanie położone jest w centrum, to o łatwym parkowaniu na ulicy można zapomnieć. Własne miejsce garażowe jest wabikiem dla najemców.

A już w następnym wpisie o tym, co może pójść nie tak przy wynajmie. I dlaczego zamiast zysków dokładamy do wynajmów.

Miguel Ángel Blanco - morderstwo, które zmieniło Hiszpanię.

Jeśli dziś wpiszecie w wyszukiwarkę "Miguel", nie podpowie Wam frazy Cervantes. Dziś na pierwszym miejscu jest Miguel Ángel Blanco Garrido, bestialsko zamordowany przez organizację terrorystyczną ETA w 1997 roku.

Miguel Ángel Blanco był zwykłym urzędnikiem. W roku 1995 udało mu się dostać pracę w urzędzie miasta Ermua (Kraj Basków), wszedł tam z listy z ramienia PP (Partido Popular). Ten urodzony w 1968 roku dwudziestokilkulatek po studiach ekonomicznych miał przed sobą całe życie. Miał rodzinę, miał narzeczoną. Nie sprawował żadnej istotnej funkcji w urzędzie, w którym pracował.

W tamtym okresie ETA działała bardzo prężnie. Nadal zdarzały się zabójstwa, zamachy bombowe oraz porywanie ofiar i przetrzymywanie w ziemiankach, w których nie dało się ani wstać, ani leżeć, tylko siedzieć skulonym, bez dostępu do światła i wody. Niektóre ofiary spędzały w ziemiankach ponad 600 dni - czyli dwa lata!

Poparcie społeczne w Kraju Basków dla ETY było umiarkowane. Miała swoich sympatyków, miała przeciwników, były też osoby podchodzące obojętnie do jej działań. Do czasu historii z Miguelem Angelem Blanco, która była początkiem końca ETY.

ETA postanowiła kolejny raz zamanifestować swoją siłę. O godzinie 15:30, 10 lipca 1997 roku, kilku terrorystów porwało urzędnika, gdy wysiadał z pociągu, by udać się do swojego drugiego miejsca pracy. O godzinie 18:30 ETA wydała komunikat z informacją o porwaniu Miguela Angela Blanco i żądaniem przeniesienia wszystkich więźniów ETY do więzień na terenie Kraju Basków. Rządził wtedy José María Aznar i prawicowe PP. Postawiono ultimatum przeniesienia więźniów w ciągu niecałych 48 godzin, wyznaczając termin na sobotę 12 lipca, na godzinę 16:00. Pomijając niechęć i niemożność rządu do negocjacji z terrorystami, nie było fizycznej możliwości przetransportowania tysięcy niebezpiecznych więźniów z terytorium całej Hiszpanii (włączając wyspy). Takie przedsięwzięcie logistyczne wymagało tygodni, a nawet miesięcy planowania.

Komunikat o porwaniu i żądaniu nadały wszystkie hiszpańskie rozgłośnie radiowe i telewizyjne. Hiszpania zamarła. Dosłownie, w środku lipca, w weekend, gdy kto może ucieka z miasta, nikt nie odchodził od telewizora. Zapytajcie swoich znajomych, każdy będzie potrafił powiedzieć, co robił 12 i 13 lipca, gdy umierał Miguel Ángel Blanco.

Terroryści nie czekali długo, chwilę po 16-stej w sobotę wywieźli urzędnika do lasu, skrępowali mu ręce na plecach i strzelili dwa razy w tył głowy. Zostawili go przy drodze, dogorywającego (bo rany nie okazały się śmiertelne), jak psa. Niedługo potem, zwabieni wystrzałem, dwaj mężczyźni znaleźli Miguela Angela umierającego. Natychmiast zawiadomiono pogotowie i przewieziono go do szpitala. Nie udało się go jednak uratować. Miguel Ángel zmarł następnego dnia (13 lipca 1997 roku) o godzinie 5:00 rano.

Ta bezsensowna śmierć, ta bestialska egzekucja, wstrząsnęły całą Hiszpanią. Hiszpania wyszła na ulice w proteście przeciwko Ecie i terroryzmowi. W Kraju Basków krzyczano "no son vascos, son asesinos" (to nie baskowie, to mordercy). Płonęły siedziby ugrupowań związanych z ETĄ, kilka osób cudem uniknęło linczu, Ertzaintza, czyli baskijska policja, bratała się ze zwykłymi ludźmi, rozwścieczonymi tym bestialskim mordem.

Wstała cała Hiszpania, milionowe (!) manifestacje, największe w historii Hiszpanii (!), szły ulicami Madrytu i innych miast Hiszpanii. Ludzie na znak protestu stali w milczeniu, z rękami wzniesionymi do góry. Dłonie malowali na biało, by odciąć się od krwi plamiącej dłonie ETY.

Zawiązał się oddolny ruch społeczny znany pod nazwą "espíritu de Ermua", po kilku miesiącach powstała fundacja imienia zamordowanego urzędnika. ETA stała się obiektem nienawiści ogromnej rzeczy Hiszpanów. A to morderstwo początkiem jej końca.

D.E.P. (descanse en paz) Miguel Ángel

https://www.youtube.com/watch?v=tweUUJjS-7E

Rejestracja zagranicznego pojazdu w Hiszpanii, cz. 3.

O rejestrowaniu zagranicznych pojazdów w Hiszpanii piszemy w następujących artykułach:

Rejestracja zagranicznego pojazdu w Hiszpanii, cz. 1. 

Rejestracja zagranicznego pojazdu w Hiszpanii, cz. 2. 

Zwolnienie z podatku od określonych środków transportu  (Impuesto Especial sobre Determinados Medios de Transporte)

Wymagania:

- Wnioskodawcy muszą mieć stałe miejsce zamieszkania poza terytorium Hiszpanii przez okres co najmniej 12 miesięcy przed przeniesieniem.

- Pojazd musi być nabyty lub importowany w normalnych warunkach opodatkowania w kraju pochodzenia i nie powinien podlegać żadnemu zwolnieniu lub zwrotowi podatku należnego w związku z jego wyjazdem z kraju.

- Pojazd  musi być użytkowany przez wnioskodawcę w jego dawnej rezydencji co najmniej 6 miesięcy przed przyjazdem do Hiszpanii.

- Pojazdy, do których ma zastosowanie zwolnienie z podatku nie mogą zostać przekazywane bądź sprzedane w okresie 12 miesięcy od daty rejestracji. Niezastosowanie się do tego wymogu będzie określić obciążenie podatkowe odnoszące się do dnia, w którym nastąpiło takie naruszenie.

- Wniosek o rejestrację  należy złożyć w terminie 60 dni od daty otrzymania NIE.

Dokładniej rzecz biorąc, zgodnie z Art. 65.1.d) de la Ley 38/1992:

Za datę rozpoczęcia użytkowania auta na terenie Hiszpanii uznaje się datę jego przywozu do kraju. Jeśli na żadnym dokumencie nie widnieje konkretna data przyjazdu środka transportu do Hiszpanii, za datę rozpoczęcia użytkowania bierze się datę późniejszą dla jednego z następujących kryteriów:

1.      Data nabycia środka transportu.

2.    Data, od której dana osoba jest uważana za rezydenta w Hiszpanii lub za posiadacza nieruchomości w Hiszpanii.

Zwolnienie z podatku VAT*

Wymagania:

- Wnioskodawcy muszą mieć stałe miejsce zamieszkania poza terytorium Hiszpanii przez okres co najmniej 12 miesięcy przed przeniesieniem.

- Pojazd musi być nabyty lub importowany w normalnych warunkach opodatkowania w kraju pochodzenia i nie powinien podlegać żadnemu zwolnieniu lub zwrotowi podatku należnego w związku z jego wyjazdem z kraju.

- Pojazd  musi być użytkowany przez wnioskodawcę w jego dawnej rezydencji co najmniej 6 miesięcy przed przyjazdem do Hiszpanii.

- W przypadku pojazdów posiadających silniki mechaniczne oraz ich przyczep oraz przyczep kampingowych, które zostały nabyte lub importowane podlegając zwolnieniu lub zwrotowi podatku, okres ich użytkowania przez wnioskodawcę przed przybyciem do Hiszpanii powinien wynieść co najmniej 12 miesięcy.

- Przywóz auta ma miejsce do 12 miesięcy od od daty zmiany miejsca zamieszkania na terytorium stosowania podatku.

- Pojazdy, do których ma zastosowanie zwolnienie z podatku nie mogą zostać przekazywane bądź dzierżawione w okresie 12 miesięcy od daty przywozu, z wyjątkiem uzasadnionej przyczyny.

Zwolnieniu z podatku VAT nie podlegają pojazdy użytkowane w celach komercyjnych lub firmowych.

Bardzo ważną informacją jest, iż rejestrując auto przy traslado de residencia habitual to na nas spoczywa obowiązek poinformowania urzędu skarbowego bądź gestora, że pojazd został sprowadzony w okolicznościach zmiany miejsca zamieszkania. Wiele gestorii nie wchodzi w szczegóły i dokonuje normalnej rejestracji, a niektóre nawet nie znają tego przepisu. Stąd istotne jest posiadanie umowy nabycia auta oraz dotrzymanie terminu zgłoszenia auta do rejestracji. Warto również, wyruszając z Polski wziąć certyfikat zameldowania potwierdzający czas zamieszkania w danym miejscu- to koszt tylko kilku złotych, a może nam pomóc zaoszczędzić wiele euro, jeśli dołączymy go do dokumentacji przy rejestracji auta.

Rejestracja zagranicznego pojazdu w Hiszpanii, cz. 2.

REJESTRACJA POJAZDU ZAGRANICZNEGO A PODATKI.

Przy rejestrowaniu auta z zagranicznymi tablicami w Hiszpanii, po przejściu kontroli ITV (o tym tutaj: przegląd techniczny w Hiszpanii) należy zmierzyć się z urzędem skarbowym (hiszp. Hacienda). Tutaj wg standardowej procedury czekają na nas do uiszczenia 2 podatki- Impuesto Especial sobre Determinados Medios de Transporte i podatek VAT. Od czego zależy wysokość obu opłat?

1. Impuesto Especial sobre Determinados Medios de Transporte zależy od emisji dwutlenku węgla (CO2) przez pojazd, a także od wspólnoty autonomicznej, gdzie auto jest rejestrowane.

Tabela 1. Standardowa wysokość podatku dla aut osobowych:

Emisja CO2	Półwysep Iberyjski i Baleary	Wyspy Kanaryjskie	Ceuta i Melilla
<120 g/km	0 %	0 %	0 %
120-160 g/km	4,75%	3,75%	0 %
160-200 g/km	9,75 %	8,75%	0 %
>200 g/km	14,75%	13,75%	0 %

 
 W niektórych wspólnotach autonomicznych stawki za emisję CO2 są wyższe, i tak mamy:
 
Tabela 2. Wysokość podatku dla aut osobowych w zależności od Wspólnoty

 

Wspólnota Autonomiczna	120-160 g/km	160-200 g/km	>200 g/km
Andaluzja	*	*	16,90%
Asturias	*	*	16%
Baleary	*	*	16%
Kantabria	*	11%	16%
Katalonia	*	*	16%
Ekstremadura	5,20%	11%	16%
Murcja	*	*	15,9%

*Wartości zgodne z podanymi w Tab.1

Wysokość emisji CO2 określa się na podstawie certyfikatu wystawionego przez producenta lub importera auta, karty ITV bądź jakiegokolwiek oficjalnego dokumentu dotyczącego pojazdu.

2. Podatek VAT, który w standardowej wysokości wynosi 21%, ale może być zredukowany do 4%, jeśli auto będzie zarejestrowane na osobę niepełnosprawną o ograniczonej sprawności ruchowej lub będzie służyło do przewozu takiej osoby.

Często rejestracja zagranicznego pojazdu nie wymaga opłaty podatku VAT w Hiszpanii.

Istnieją jednak okoliczności, w których nie ma potrzeby powyższych podatków płacić, a mianowicie, gdy przenosimy się na stałe do Hiszpanii. Przepisy wyraźnie rozróżniają sytuację, kiedy osoba będąca rezydentem w Hiszpanii chce nabyć auto z zagranicy oraz kiedy osoba przenosi się do Hiszpanii zmieniając miejsce zamieszkania (i rezydencję) i zabiera ze sobą swoje mienie, w tym auto. Drugi przypadek zwany jest traslado de residencia habitual i przy spełnieniu ustawowych wymogów upoważnia do rejestracji pojazdu bez podatków. 

Już w najbliższy wtorek artykuł zawierający zestawienie owych wymogów zwalniających z opłat.

Nieruchomość w Hiszpanii jako darowizna czy jako spadek?

W artykule rozważymy co bardziej się opłaca: przekazać nieruchomość jako darowniznę za życia czy też jako spadek po śmierci? Decydując o tym należy kierować się nie tylko kwestiami finansowymi, ale i możliwymi konsekwencjami prawnymi. Obie opcje mogą być równie dobre, warto jednak mieć wiedzę z jakimi konsekwencjami się wiążą.

Podstawową zaletą przekazania darowizny za życia jest uniknięcie możliwych kłótni między osobami dziedziczącymi po śmierci właściciela nieruchomości. W ten sposób można też wesprzeć dziecko, które zmaga się z problemami finansowymi. Jednak przekazanie za życia generalnie wiąże się z większymi kosztami i podatkami, niż pozostawienie nieruchomości w spadku. Wysokość opłat różni się między wspólnotami autonomicznymi. Różnice mogą być naprawdę duże. Wysokość opłat i podatków wynika z tego, że wiele wspólnot nie oferuje żadnych ulg podatkowych od darowizn albo stosują ulgi tylko w określonych sytuacjach i do pewnych kwot.

W przypadku dziedziczenia duże znaczenie ma wiek osoby dziedziczącej. Osoby dziedziczące, które nie ukończyły jeszcze 21 lat, załapują się na bardzo wysokie ulgi podatkowe, sięgające nawet 99,9%, w zależności od miejsca zamieszkania. Prawo hiszpańskie, obowiązujące we wszystkich wspólnotach autonomicznych, przewiduje ulgę w wysokości 95%, do maksymalnie 122 606 euro, przy dziedziczeniu nieruchomości będącej głównym mieszkaniem rodziny (residencia habitual). Wspólnoty autonomiczne mają prawo ulgę powiększyć albo zastosować obniżkę kwoty, którą spadkobiorca ma zapłacić. 

Jednakże, jeżeli dziedziczy się nie tylko nieruchomość, ale też pieniądze, podatek do zapłacenia wzrasta. Trzeba też pamiętać o konieczności zapłacenia przez spadkobiorcę podatku miejskiego „plusvalia”, którego wysokość zależy od gminy, na której terenie położona jest nieruchomość.

W zależności od wspólnoty autonomicznej różnice są olbrzymie. Na nic jednak zda się przeprowadzka do innego regionu, bo prawo przewiduje, że podatki zapłaci się tam, gdzie przemieszkało się najdłużej w ostatnich 5 latach. Ponadto, przy dziedziczeniu, liczy się miejsce zamieszkania spadkodawcy lub miejsce, w którym zgromadził większość swoich dóbr.

Ogólnie, dziedziczenie jest dużo tańsze od przekazania darowizny za życia. Z tym drugim wiążą się dużo wyższe podatki, zmiany przy rozliczaniu PIT-ów, opłaty miejskie i notarialne. Ponadto, przy dziedziczeniu, testament można zmieniać wielokrotnie, natomiast darowizna jest jednorazowa i nieodwołalna. Można oczywiście zastrzec w darowiźnie możliwość dożywotniego użytkowania lub darowiznę w zamian za opiekę. Wtedy, w przypadku rażących zaniedbań, obdarowany może stracić prawo do lokalu.

Nim zdecydujemy, która forma prawna jest dla nas korzystniejsza, powinniśmy zasięgnąć opinii notariusza. Ma on obowiązek świadczenia bezpłatnego poradnictwa w tym zakresie i poinformuje nas dokładnie jak wyglądają kwestie fiskalne w danym momencie, we wspólnocie autonomicznej, w której mieszkamy lub w której mamy nieruchomości.

Rejestracja zagranicznego samochodu w Hiszpanii, cz. 1.

Dziś zajmiemy się tematem, który spędza sen z powiek wielu osobom przenoszącym się do Hiszpanii. Planując przeprowadzkę często rozważa się zabranie ze sobą swojego samochodu. Teoretycznie nic prostszego, wystarczy wsiąść za kierownicę i za kilkanaście godzin znaleźć się na Półwyspie Iberyjskim. Praktycznie jednak, sprawy się komplikują, jeżeli nasz pobyt ma być dłuższy niż wakacyjny.

Jakie więc kroki należy podjąć, aby uniknąć problemów i auto w Hiszpanii zarejestrować?

1. Kontrola techniczna ITV. Pierwszym krokiem, niezbędnym do zarejestrowania pojazdu, jest przejście kontroli technicznej (Inspección Técnica de Vehículos) w zakładzie kontroli pojazdów w Hiszpanii, nawet jeśli auto posiada ważne dokumenty kontroli wystawione przez innym kraj. Kontrolę ITV można przeprowadzić w dowolnej wspólnocie autonomicznej, niekoniecznie w tej, w której mieszkamy lub planujemy zamieszkać. Często kierowcy mieszkający na pograniczu dwóch wspólnot, kierując się niższymi cenami, wybierają stacje ITV z sąsiedniej wspólnoty. Należy jednak mieć na uwadze, że np. Comunidad Valenciana, jako jedyna, wymaga pomiaru hałasu, sprawdzając stopień zanieczyszczenia dźwiękowego wytwarzanego przez samochód. Brak tego pomiaru sprawia, że ITV wykonane poza tą wspólnotą traktowane jest jako nieważne. Koszt badania to około 70-90 euro, niektóre stacje oferują drugie podejście za darmo lub ze zniżką, jeśli za pierwszym razem pojazd nie przeszedł pomyślnie przeglądu. Dodatkowo, w niektórych punktach można się na przegląd umawiać przez internet lub telefonicznie, unikając tym samym stania w kilkugodzinnych kolejkach.

2.  Opłata określonych podatków w urzędzie skarbowym (Hacienda). Podatki zależą od wspólnoty autonomicznej, modelu pojazdu i jego parametrów. Standardowo płaci 21% VAT-u oraz podatek od środków transportu, który zależy od emisji CO2 i waha się od 0% do 16% wartości samochodu.

3. Opłata podatku "impuesto de circulación municipal", który uiszcza się w urzędzie (ayuntamiento), odpowiednim ze względu na miejsce zameldowania. Koszt waha się w granicach 60-180 euro, choć może ulegać znaczącym zmianom w zależności od miejscowości i rodzaju pojazdu. Większość urzędów po pierwszej zapłacie tego podatku generuje co roku automatycznie odcinek do zapłaty i wysyła do płatnika pocztą tradycyjną, e-mailową lub oferuje opcję odbioru w urzędzie.

4. Opłaty za rejestrację samochodu i otrzymanie hiszpańskich numerów rejestracyjnych. W tym celu należy odwiedzić DGT, czyli Dirección General de Tráfico. Koszt wynosi około 120 euro. Na podstawie kwitu otrzymanego w DGT, na którym widnieją nadane nam numery tablic rejestracyjnych, możemy udać się do zakładu wybijającego blachy. Znajdziemy je najczęściej gdzieś w sąsiedztwie urzędu DGT.

5.  Podpisanie umowy z ubezpieczycielem pojazdu (koszt zależy od firmy, zniżek, pakietu zawartego w polisie itd.). Zdarza się, że ubezpieczyciele udzielają zniżek osobom, które posiadały je za granicą, ale nie jest to normą.

6. Wymiana prawa jazdy na hiszpańskie.

Już w przyszłym tygodniu kolejny artykuł na ten temat, ze wskazówkami jak zmierzyć się z urzędem skarbowym oraz jak nie zapłacić podatku.

Ratunku, policja! Czyli do kogo się zgłosić gdy potrzebujemy pomocy.

Dlaczego w Hiszpanii nie ma „normalnej” policji?

Czy to będąc na wakacjach w Hiszpanii, czy też mieszkając w niej na stałe, nie sposób nie zauważyć, że służby porządkowe są tutaj wyjątkowo... zróżnicowane.

Nietrudno natknąć się na oznakowane samochody Policia Nacional, Guardia Civil, Policia Local, Guardia Urbana, Mozos de Escuadra (Mossos d'Esquadra), Ertzaintza, Policia Foral...

Przy takiej mnogości służb mundurowych można się pogubić kto jest za co odpowiedzialny i do kogo w jakiej sprawie możemy się zwrócić!

Złożoność systemu służb bezpieczeństwa działających na terenie Hiszpanii  jest wypadkową zdecentralizowanego systemu władzy państwowej. Dawniej istniały dwie formacje o zasięgu krajowym (Policia Nacional i Guardia Civil) i jedno o zasięgu lokalnym (Policia Local). W wyniku polityki ustępstw rządu wobec nacjonalistycznych dążeń Wspólnot Autonomicznych, zostały stworzone oddziały policji autonomicznych, którym z biegiem czasu powierzano coraz większy zakres obowiązków i uprawnień.

Funkcje konkretnej formacji zależą od kompetencji nadanych jej przez państwo na danym obszarze. Oznacza to, iż za niektóre sprawy w zależności od Wspólnoty Autonomicznej może odpowiadać inna jednostka.

Ze względu na zasięg terytorialny podział wygląda następująco:

Policja o zasięgu krajowym –Policia Nacional i Guardia Civil.

Główną funkcją obu formacji jest ochrona bezpieczeństwa obywateli, dbanie o zachowanie porządku publicznego oraz wypełnianie zadań powierzonych im na wyłączność przez rząd centralny Hiszpanii. Zajmują się zwalczaniem przestępczości (również tej zorganizowanej), oraz polityką antynarkotykową.

Cuerpo Nacional de Policia (w skrócie Policia Nacional) - podlega Ministerstwu Spraw Wewnętrznych. Operuje głównie na terenie miast. Odpowiada między innymi za:

- wydawanie dowodów osobistych i paszportów,

- legalizacją pobytu imigrantów, wydawanie pozwoleń na pobyt, dokumentów N.I.E. itp.

Guardia Civil (Żandarmeria wojskowa) - podlega Ministerstwu Spraw Wewnętrznych. Operuje głównie w mniejszych miastach i terenach wiejskich. Odpowiada między innymi za:

- wydawanie pozwoleń na broń i użycie ładunków wybuchowych

- ochronę środowiska przyrodniczego (przeciwdziałanie zagrożeniom),

- kontrole towarów podlegających specjalnemu opodatkowaniu (napoje alkoholowe, tytoń), walka z przemytem,

- kontrole drogowe, w tym również zabezpieczanie miejsc i badanie przyczyn wypadków w ruchu lądowym (w niektórych Wspólnotach Autonomicznych np. w Katalonii czy Kraju Basków czynności drogowe wykonuje policja o zasięgu regionalnym).

 

Policja o zasięgu regionalnym – Policia Autonómica - funkcjonująca na terenie konkretnej Wspólnoty Autonomicznej. W zależności od miejsca występowania przyjmuje różne nazwy  i tak na terytorium Wspólnoty Autonomicznej Katalonii mamy Mozos de Escuadra (Mossos d'Esquadra), w Kraju Basków - Ertzaintza, w Wspólnocie Autonomicznej Nawarry - Policia Foral. Kompetencje Policia Autonómica zależą od Wspólnoty Autonomicznej i warunków, które zostały wynegocjowane z rządem centralnym. Np. w Katalonii Mozos de Escuadra przejęły większość funkcji Guardii Civil- ochronę bezpieczeństwa ludności oraz nadzór nad ruchem drogowym.

Policja o zasięgu lokalnym (Policia Local, Policia Municipal, Guardia Urbana), działa na terenie konkretnego miasta bądź miejscowości i jest jednostką pomocniczą dla służb wymienionych powyżej. Funkcjonariusze zatrudniani są przez samorządy lokalne. Oprócz czynności związanych z utrzymaniem porządku publicznego zajmują się również:

- kontrolami na drogach wewnętrznych danej miejscowości (w tym wystawianiem mandatów za parkowanie),

- przeprowadzaniem kontroli pozwoleń na budowę,

- sprawdzaniem lokali pod kątem spełnienia wymaganych norm i przepisów bezpieczeństwa dla prowadzenia działalności gospodarczej, i

-ogólnie pojętymi mniejszymi wykroczeniami.

Powyższa charakterystyka nie oddaje złożoności kompetencji poszczególnych służb.

Często funkcje poszczególnych jednostek zachodzą na siebie bądź są ściśle ze sobą połączone i tak np. Guardia Civil odpowiada za ochronę granic morskich przed  nielegalnymi imigrantami, natomiast gdy imigranci znajdą się już na terenie Hiszpanii kompetencje sprawdzenia ich statusu, decyzji o ekstradycji, udzielenia pozwolenia na pobyt, azylu badź deportacji- należy już do Policia Nacional. 

Pamiętajcie, jeśli dzieje się coś złego, a nie wiecie gdzie dzwonić, wybierzcie numer alarmowy 112. Tam, po wysłuchaniu Was, sprawa zostanie skierowana do właściwych służb.